Bu aralar çok eğleniyorum.
Ama bi' yandan da bu eğlenceyi hiç haketmiyorum sanırım. Midemde hiç çözülmeyen bir yumru var ve ben bunları yazdıkça nefes almamı zorlaştırmak için yukarıya hücum ediyor insafsız. Daha ilk cümlede kesildiğime göre, bu yazının da sonu gelmez bana sorarsanız. -oha kafiye bile yaptım, neyse-
O değil de, cidden. İyice mala bağladım. Öyle sadece ruhsal olarak da değil hani tipim bile mala bağladı. Saf saf bakıyorum herkese, mal mal cevaplar veriyorum ki bazen cevap bile veremiyorum. O derece yani.
Müzik dinlemek bile midemi bulandırıyor, geçen akşam kusmak için kulaklığı takıp müzik dinledim. Kustum mu? Kustum yani. Yalan değil.
Geçen kötü bi' film izledim abi, kötüydü yani. Sırf oyunculardan birisi için izledim ki o da anca sevişiyodu filmde. Neyse. Öyle kötü bi' filmde böyle güzel laf söylenmez abi. Dur bak şimdi söylüyorum. Çocuk çıktı, geldi. Dedi ki;
"Çok açsan, her şeyi yersin."
Böyle dumur oldum baktım bi süre.
Lan mınakoyim, bu kadar mı doğru olur, ben bunu niye tam olarak bu şekliyle telaffuz edemedim şimdiye kadar lan diye de sövdüm biraz.
Şaka yapmıyorum bu arada, ha. Cidden yani dalgasına değil, ciddi ciddi dumur oldum kaldım abi. Çok açsan her şeyi yersin. Bu kadar basit.
Benciliz.
Açız.
Vahşiyiz.
Tehlikeliyiz.
İğrenciz.
Aynı zamanda güzeliz.
.
.
.
Neyse bunları bi' kenara bırakıp önüme bakıyorum da, yok abi gelecek diye bir şey.
Yıkılacağım biliyorum.
Çok kötü olacak ya.
Of.
Çok kötü olacak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder