88

Aslında bunların tüm hepsini hakettim.
Öyle mükemmel biri değilim..

Beni seven herkesi incitiyorum, onları sevdiğim halde bunu yaparken duraksamıyorum bile.. Öyle kimseye tutulmadım, yalan söylemeyeceğim. O olmazsa yaşayamam, demedim. Çünkü yalan olacaktı biliyorum..

Hem önemli olan güçlü görünmek değildi, güçlü olmaktı. Güçlü olduğunu belli etmemekti önemli olan. Kim olduğunu belli etmemekti.

Ve benim hakkımda kimsenin bilmediklerini bilen, anlayan insana aşık olmam belki en başta aptallıktı. Bir hafta düşündüm, sadece bunun yanlış olduğunu düşündüm. Kendimi inandırmadım hayır, çünkü bu zaten yanlıştı. Hem öte yandan, kimse beni tamamiyle tanıyamazdı. Kimse kimseyi tanıyamazdı.

Yanıldım..
Ve bu canımı acıttı..

Ama daha küçükken öğrendiğim bir şey vardı. Buna sadık kalacağıma söz vermiştim, dediğim gibi tüm suçlu benim.. Ben aslında kendimi incittim.. Çünkü; güvendim..

İşte bu yüzden kimseyi suçlamıyorum. Buna inanmıyor, altını deşip duruyorsunuz ya hani. Umurumda da değil aslında. Ama kimseyi suçlamıyorum işte. Çünkü biliyorum, çünkü farkındayım. Bunları ben yaptım. O yüzden uzatmıyorum, çünkü uzattığımda sanki kendime kızıyorum, kendimi yaralıyorum..

Ve bu da canımı yakıyor..

Bugün belki yine kayıp düşeceğim.
Belki yarın.
Ama dediğim gibi, şimdi eskisinden daha güçlüyüm..
Çünkü artık kendime kızmıyorum..

imwhole

Değişebilirim.
Ama kim olmamı istiyorsun ki?

Vicdan azabı yaşayacak değilim. Kendimi üzme konusunda bazen çok başarılı olabiliyorum ama artık pek fazla dayanabilecek gücüm kaldığını sanmıyorum. Üzülmek istemiyorum.. Mutsuz olmak. Eski halime geri dönmek de istemiyorum. Ve senden uzaklaşmak, bütün bu olanlardan uzaklaşmak seni incitiyor biliyorum.. Seni incitmek de istemiyorum. Ama incitiyorum..

Dikkat etmediğimden değil, sakar olduğumdan kayıp düştüm ben. Bunu sen de biliyorsun..

Ve şimdi güçlüyüm, bana her şeyini verdin çünkü. Her şeyini verdin ve şimdi ben bütünüm..

lqtisy,twenty-three

Bu aralar çok eğleniyorum.
Ama bi' yandan da bu eğlenceyi hiç haketmiyorum sanırım. Midemde hiç çözülmeyen bir yumru var ve ben bunları yazdıkça nefes almamı zorlaştırmak için yukarıya hücum ediyor insafsız. Daha ilk cümlede kesildiğime göre, bu yazının da sonu gelmez bana sorarsanız. -oha kafiye bile yaptım, neyse-
O değil de, cidden. İyice mala bağladım. Öyle sadece ruhsal olarak da değil hani tipim bile mala bağladı. Saf saf bakıyorum herkese, mal mal cevaplar veriyorum ki bazen cevap bile veremiyorum. O derece yani.
Müzik dinlemek bile midemi bulandırıyor, geçen akşam kusmak için kulaklığı takıp müzik dinledim. Kustum mu? Kustum yani. Yalan değil.
Geçen kötü bi' film izledim abi, kötüydü yani. Sırf oyunculardan birisi için izledim ki o da anca sevişiyodu filmde. Neyse. Öyle kötü bi' filmde böyle güzel laf söylenmez abi. Dur bak şimdi söylüyorum. Çocuk çıktı, geldi. Dedi ki;
"Çok açsan, her şeyi yersin."
Böyle dumur oldum baktım bi süre.
Lan mınakoyim, bu kadar mı doğru olur, ben bunu niye tam olarak bu şekliyle telaffuz edemedim şimdiye kadar lan diye de sövdüm biraz.
Şaka yapmıyorum bu arada, ha. Cidden yani dalgasına değil, ciddi ciddi dumur oldum kaldım abi. Çok açsan her şeyi yersin. Bu kadar basit.
Benciliz.
Açız.
Vahşiyiz.
Tehlikeliyiz.
İğrenciz.
Aynı zamanda güzeliz.
.
.
.
Neyse bunları bi' kenara bırakıp önüme bakıyorum da, yok abi gelecek diye bir şey.
Yıkılacağım biliyorum.
Çok kötü olacak ya.
Of.
Çok kötü olacak..