Eğer istersem kötü kadını oynayabilirim. Hiçte zorlanmam oynarken.. Eğer istersem önüme gelen herkesi incitebilirim. Onu incitebilirim. Seni incitebilirim. İyi olmaya çalışmayacağım, hayır. Neysem oyum ben. Fazlasını bekleme benden. Umduğun gibi olmayacağım "o gün". İstediğin gibi olmayacağım. Bi değişiklik yapıp sana ve ona "tamam" demeyeceğim, hayır.
Nasılda değişti tüm moralim yine. Sinirlenemiyorum bile. Üzülemiyorum.. Neden böyleyim ki ben. Sinirlensem bi kaç çocuk dövsem kendime gelsem rahatlasam ne de mükemmel olurdu. Olmadı bi kaç vazo kırardım. O da olmadı kendi ağzımı kırardım, ama bi şekilde rahatlardım. Üzülsem ağlardım.. Ağlayamıyorum bile. Ben ne biçim bi' insanım. Off... Ne biçim..
Sen kötü değilsin. Sadece kötülüğün kazandığına inananlardansın ki öyle oluyor zaten. Sen bu değilsin hiç de olmadın ama olman en mantıklısı senin için.
YanıtlaSil"mantık" seni nereye kadar götürebilir ki? Sonuçta mantığınla açıklayamadığın o kadar çok şey varken? Evet, değilim ve hiç olmadım.. Haklısın..
YanıtlaSilHepimiz bazen kötü olabiliriz.. bazen birilerini incitebiliriz sevdiklerimize cehennemi bile yaşatabiliriz.. bizi insan yapan şey bu zaten illa hep iyi olmak zorunda değiliz.. gelip geçicidir ama bir süre sonra normale döneriz. :)
YanıtlaSilİyi olan kötünün yanında iyidir. Herkesin iyi olduğu yerde bile mutlaka bir tane en kötü vardır. Hiçkimse hiçbir zaman asla en kötü veya en iyi olamaz.
YanıtlaSilkötü kadını oynuyorsun zaten sadece farkında değilsin.incittiklerin farkına varır ancak ve bu rolü sana onlar vermediler, sen seçtin..başta iyiydin ama herkes kadar.zaten en iyinin bile biraz çamur bulaşmıştır üstüne.işte bu yüzden haklısın,neysen osun sen.
YanıtlaSil